Harry Potter.
Κατά την γνώμη μου είναι μια σειρά ταινιών και βιβλίων,όπου όμοια της δεν θα καταφέρει κανένας να γράψει,αλλά και να αγαπηθεί τόσο από το κοινό της.
Οι γνώμες φυσικά πάντα διίστανται που σημαίνει πως υπάρχουν και οι 'haters' αλλά και οι καμμένοι.Χαίρομε που βρίσκομαι με τους εξαιρετικά καμένους αυτής της ταινίας/βιβλίων, και μύησα και την κολλητή μου εκεί τον τελευταίο χρόνο.
Μεγάλωσα με HP.Όπως και άλλα παιδιά..
Όμως ας το πάρουμε από την αρχή!To πρώτο βιβλίο βγήκε το 1995 'Ο Χάρυ Πόττερ και η φιλοσοφική λίθος' και έπειτα ακολούθησε η ταινία το 2001.5 ή 6 χρονών ήμουν όταν βγήκε στο cinema και όταν ο μπαμπάς μου,μου αγόρασε το dvd του. Ερωτεύτικα τον μαγικό κόσμο του χάρυ από τότε και ακόμα πιο πολύ τα βιβλία.Ναι τα βιβλία!Όσοι από εσάς έχετε αγαπήσει αυτή την μαγική ιστορία μόνο από τις ταινίες τότε έχετε εισπράξει μόνο το 40% από την μαγεία της.Γιατί μπορεί να έχουμε ζήσει όλο αυτό μέσα από τους ηθοποιούς αλλά ουσιαστικά όλο αυτό οφείλεται στην συγγραφέα JK.Rowling.Ο τρόπος,οι λέξεις και οι εικόνες που δημιουργείς στο βιβλίο είναι τα πάντα.
Για μένα η όλη υπόθεση έχει 2 αρνητικά:πρώτον,το γεγονός ότι τα βιβλία είναι τεράστια σε υλικό και έτσι αναγκάζει τις ταινίες να έχουν κόψει πολλά(εντάξει αυτό είναι δικό μου πρόβλημα αλλά και όσων έχουν διαβάσει τα βιβλία!Οι άλλοι καλά είστε;ρ)
Είναι η απόκριες που ντυνόμασταν.Είναι το ραβδί που αγόραζα από το περίπτερο στην τρίτη δημοτικού και προσπαθούσα να ξεκλειδώσω την αποθήκη του σπιτιού μας,να κάνω τον μπαμπά μου να βγάλει ουρά γουρουνιού όπως ο ντάντλι στο πρώτο.Είναι η φίλη μου η Μαριάννα που είχε πάθος με την Ερμιόνη και σκουπίζαμε τις σερπαντίνες με την 'μαγική' της σκούπα στο αποκριάτικο πάρτυ.
Είναι ο Σνέιπ με αυτό το τόσο απαθές βλέμμα που πάντα αναρωτιόμουν:μα πως μιλάει χωρίς να κουνάει τα χείλια του?
Eίναι το χειροκρότημα που πέφτει στο cinema,όταν βλέπεις τα πρώτα φιλία των ηρώων,η την νίκη τους στον αντίπαλο..ακόμα και αν ξέρεις πως δεν σε ακούνε γιατί είναι απλά μια οθόνη.
Είναι το γέλιο που έχουμε ρίξει με τον άμυτο Voldemort,είναι το κλάμα όταν πέθανε ο dobby,η χέντβιχ και άλλοι αγαπημένοι ήρωες.
Είναι όλα αυτά που έμαθα μέσα από όλο αυτό..πως η πραγματική φιλία μπορεί να νικήσει τα πάντα,πως η αγάπη έχει πολλούς τρόπους,ότι τίποτα δεν είναι αναμενόμενο,και πως ακόμα και αν έρθουν τα πάνω κάτω πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι να σου χαμογελάνε και να σε βοηθούν να προχωρήσεις μπροστά και να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια.
Έχω τόσα πολλά να πω και θα καταντήσω φλύαρη-αν δεν το έχω κάνει ήδη;ρ-
και θέλω να βάλω και τόσες φωτογραφίες από αγαπημένες σκηνές..αλλά δεν γίνεται..γιατί πολύ απλά δεν χωράνε ολόκληρες ταινίες εδώ.
Αυτά είχα να πω λοιπόν..θα σας αφήσω να γελάσετε με τις παρακάτω φωτογραφίες!
Something stupid:
δεν θα μπορουσα να συμφωνω περισσοτερο νομιζω:')
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομε!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπάμε πότερ!:D
μα ναιι :D
ΑπάντησηΔιαγραφή