Circles is the new black

Στη ζωή στρεφόμαστε να βρούμε λύσεις μόνο όταν τα πράγματα αρχίζουν να καταρρέουν γύρω μας.Από εκεί μπορείς να καταλάβεις πόσο μαζοχιστικό ον είναι ο άνθρωπος.Αν δεν καταρρέαμε και δεν βιώναμε το συναίσθημα του πόνου θα βιώναμε και την ευτυχία σε όλη της την υπόσταση?
Στην τελική δεν είναι λίγο βάναυσο να βρίσκεις την χαρά μέσα απο τον πόνο..και πόσο ιδανικός δεν θα ήταν τελικά ένας κόσμος μόνο με ευτυχισμένες στιγμές.

Σκέψου οτι ζεις μέσα σε ένα κύκλο,αναγκασμένος να ζεις τα ίδια πράγματα με τους ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν στον προσωπικό σου κύκλο.Κάποιοι μπήκαν και έφυγαν μόνοι τους και κάποιους τους τοποθέτησες εσύ και αντίστοιχα αποχώρησαν γιατί δεν άξιζαν η δεν ταίριαζαν στο κυκλικό σου σχήμα.
Αν υποθέσουμε ότι έχεις 5 στροφές σε αυτό το κύκλο,η πρώτη είναι η αρχή της ζωής σου και η πέμπτη το τέλος της πως διάλο θα κάνεις σωστά κάθε κύκλο,γιατί όσο φτάνεις στον 5ο κύκλο τόσο πιο δύσκολο είναι να αλλάξεις τους προηγούμενους.
Στην τελικη ξανά εγώ μπορεί να γουστάρω να είμαι τετράγωνο και όλα αυτά να είναι μεταφορές του κώλου.Και αν είσαι τετράγωνο τότε γιατί να κάνεις κύκλους?

Έσυ που είσαι κύκλος μπορείς να μπεις στον τετράγωνο κόσμο μου ? 

Ίσως να είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε κύκλους,γιατί? Γιατί δεν μιλήσαμε όταν έπρεπε,γιατί δεν είχαμε κάτι να χάσουμε μέσα απο αυτόν τον γαμημένο κύκλο και αν βγαίναμε από αυτόν να ανακαλύπταμε ότι υπάρχουν και άλλα σχήματα.
Εσύ τι είσαι?