θα σου μιλήσω για την έλξη

θα σου μιλήσω για την έλξη.Όχι για την έλξη που ένιωσες όταν είδες κάτι που σαρέσει.
 Ούτε για την σωματική...ή μάλλον όχι για τη σωματική ως αυτόνομη ως έννοια που στέκεται                 μόνη της.Θα σου πω για την ύπουλη έλξη του μυαλού.Η σωματική έλξη λένε πως είναι                      αυτή που σε κάνει υποχείριο,που σε κάνει να ξεχνάς κάθε ηθικό ενδοιασμό,που γονατίζει τις               μνήμες και εξειδανικεύει τις στιγμές.Η σωματική έλξη έχει χρονικούς περιορισμούς.Και τα                χρονικά όρια δεν είναι και το φόρτε μου.Με εκνευρίζουν,με κάνουν επαναστάτρια χωρίς αιτία            και σχεδόν ποτέ δεν κάνω αυτό που πρέπει όταν πρέπει.Η σωματική έλξη αρχίζει και κάπου               τελειώνει.Σαν να τρέχεις σε αγώνα,ο χρόνος σου ξεκινά την στιγμή εκκίνησης,τρέχεις,κάνεις             το ανάλογο σκόρ σε ένα χρονικό διάστημα και σταματάς όταν η διαδρομή τελειώσει.Η σωματική έλξη έχει λοιπόν τέρμα. H σωματική έλξη φθείρεται και ξεχνιέται.Η έλξη που θα σου μιλήσω,δεν κολώνει σε χρονικά όρια και δεν έχει τέρμα.Είναι μια ψευδαίσθηση,κάποιες φορές θα είναι ένα άσχημο και περίεργο παιχνίδι που θα σου παίξει το μυαλό σου.Όμως θα σ'αρέσει,γιατί αν το παίξεις σωστά, αν βρεις τον κατάλληλο συμπαίκτη θα νιώσεις την ουσία της έλξης,την αλληλένδετη ένωση που υπάρχει ανάμεσα στις δύο.Η έλξη που σου λέω είναι κατάρα και ευχή.
Δεν θα τη ζήσεις ποτέ ολοκληρωτικά,δεν θα σε αφήσει.Θα σε κάνει να νομίζεις πως ξεχάστηκε και θα γυρίσει να σου υπενθυμίσει ποια ήταν και τι είσαι εσύ μέσα από αυτή.Θα σε κάνει να ξέρεις τι θέλεις αλλά δεν θα στο δώσει,γιατί ξέρει ότι ο άνθρωπος ότι μπορεί να έχει δεν το κοστολογεί με την πραγματική του αξία και το πετάει γιατί απλά μπορεί να το χει.Η έλξη που σου μιλάω θα σου δώσει το λίγο και με αυτό θα συνεχίσεις να πορεύεσαι σε ένα είδος εγκεφαλικού οργασμού.